In de vroege Braziliaanse ochtend opende ik mijn ogen op een crusche schip. De lange terugreis vanaf het Olympisch park vannacht was amper vijf uur geleden voltooid. Een lastige zoektocht omdat nergens precies vermeld stond waar ik moest zijn. Maar gelukkig met wat hulp van Braziliaanen vond de ingang van de pier en belande ik op het schip. Rond de klok van half 3 sloot ik mijn ogen. Via de trem en de trein belande ik bij het stadion van de paardensport in Rio. Gelukkig staan de route vanaf de stations duidelijk aangegeven, alleen is de afstand van het station best lang (met de trem & trein is het ongeveer 2 uur reizen en lopen vanaf het station duurt het nog een kwartier). De verbaasde reacties van velen staan me nog helder bij, toen ik zei dat ik naar paardensport ging. Want in tegenstelling tot andere familieleden heb ik niets met deze edele dieren. Conclusie na een ochtend in de zon zitten genieten van de omgeving, paarden zijn in mijn optiek nog steeds prachtige wezens die instaat zijn om bijna achteloos over obstakels te springen. Maar waarom dan de man of vrouw die het beest bereid daarvoor beloond moet worden, is mij niet helemaal duidelijk. O ja, omdat het evenement niet op de tv is uitgezonden even een korte update 1. Frankrijk 2. Duitsland 3. Australië. En Nederland, dat nam deel. 6^ste plaats. In de middag vond de finale van het individuele event plaats, daarbij werd ik van informatie voorzien van de Nederlandse bondscoach, die naast mij plaats nam op de tribunes. Ik had mij vergezeld van andere fans uit ons land vandaar. Ook Tim Lips en Merel Blom kwamen naar hun proef bij ons zitten. En zo bekeek ik de winnende rit van de Duitser Michael Jung met veel mensen met kennis van zaken. En dat verrijkt wel je blik op deze tak van sport. Vanuit Deodoro, een wijk in het noorden van de stad is het ongeveer twee uurtjes reizen per metro naar het strand van de Copacabana. Maar gezien de tijd tussen de beide evenementen, heb ik de reis opgedeeld in twee delen. Ik heb tussendoor de haven van Botafogo bezocht. Voor de mensen die mijn reis vier jaar geleden hebben gevolgd, het is inderdaad in deze wijk dat mijn hotel destijds gevestigd was. En het is bijzonder om te zien dat alles van toen hier nog steeds aanwezig is. Het hotel, de eetgelegenheden, de supermarkt, de favela en het zicht op het Christusbeeld. Het bracht fijne herinneringen boven aan een reis die misschien nog wel meer dan deze voor altijd in mijn gedachten blijft. Maar genoeg hierover, het is tijd om door te reizen naar de beroemdste kustlijn van de wereld. Het strand van de Copacabana. Hier is het volleybal op het strand uitgevonden en hier hoort het thuis. Een prachtige nacht topsport gezien, voor het echte verhaal check mijn video’s. Wat een super sfeer en dan ging het nog maar om de groepsfase. De fans die kort op het speelveld zitten, de DJ die het publiek opzweept en de sporters die hierdoor nog beter gaan spelen. Helaas verloor het Nederlandse koppel, Marleen van Iersel en Madelein Meppelink. Maar het is pas de groepsfase. Kortom dat belooft voor de volgende keer als de knock-outfase ga bekijken. Morgen een dagje tennis. Tot dan, até então.