Vele duizenden kilometers ver hier vandaan, zal vandaag de vlam van mijn droom worden ontstoken. In de stad waar rijkdom en armoede hand in hand gaan, zullen de komende twee weken sporters strijden om de lauwerkrans boven op de berg Olympus. Daar wacht de grootste eer die een sportend mens ooit kan behalen, olympisch goud. Al sinds jongs af aan volg ik op tv dit spektakel. En altijd vormt de openingsceremonie het ultieme startpunt van de sportzomer. Vroeger keek ik er dagen naar uit, nu leef ik al jaren toe naar deze dag. Mijn droom is dichter bij dan ooit. Vanuit mijn zetel in Klazienaveen droom ik weg van de dagen die gaan komen. Samen met mijn moeder heb ik talloze ceremonies bekeken, van laat in de avond tot diep in de nacht en vervolgens de vroege morgen. De brandende pijl van de boogschutter in Barcelona, de trillende handen van Mohamed Ali, het water van Cathy Freeman, de klanken van DJ Tiësto, de vlucht van Li Ning en Chariots of Fire. En nu gaan we naar Maracanã. Een nachtelijk spektakel dat wacht. Vele miljoenen tv-kijkers vergezellen ons. Een openingsceremonie kent overigens al decennia een vast patroon. Aftellen, wat vuurwerk, het volkslied, wat folklore, alle atleten en officials, de eet, de olympische vlag, wat sprekers en dan eindelijk de vlam. En daar is waar je naar uitkijkt, het symbool van de spelen. Het vuur dat ooit ontstoken is in Olympia, dat over de wereld reist om te branden in het sportend centrum van de wereld gedurende twee weken. Ik kan niet wachten tot ik hem zelf mag zien branden. Nog twee dagen en een lange reis te gaan. Voor nu, mijn volgers maar even kennis laten maken met mijn blog. Ter informatie, ik ben dus nu actief op Facebook, Twitter, Snapchat en Instagram. Mailen of whatsappen kan ook in Rio. En een blog-update verschijnt iedere dag op martininrio.reismee.nl. Blijf me volgen en tot in Rio. Tot dan, até então.