Op de bank in Klazienaveen begint mijn olympisch avontuur. De eerste dag van deze spelen zijn de Nederlandse teams nog niet in topvorm. Een gelijkspel van de hockeyheren. Een nederlaag van de handbalvrouwen en een volleybalvrouwen. Kortom tijd om zelf maar naar Rio te reizen ;). En dat na een bijzondere openingsceremonie waarin voor wereld werd gewezen op haar tekortkomingen . Vooral het deel waarin de opwarming van de aarde centraal stond was indrukwekkend. Atleten die een zaadje planten als opbouw van een nieuw regenwoud, ze zullen voor altijd in het collectieve geheugen blijven. Normaal hoort de atletenparade ook een hoogtepunt te zijn, maar mijn ogen konden de talloze eilandengroepjes in deze wereld niet mee aanzien. Ze vielen regelmatig even dicht. Gelukkig was het einde weer zoals een opening hoort. De vlam werd ontstoken door een man met een verhaal. Hardloper Vanderlei de Lima, goed voor een bronzen medaille in Athene 2004. In die wedstrijd werd hij in leidende positie gedwarsboomt door een dwase priester uit Ierland. En juist dat maakt zijn bronzen medaille speciaal. Aan hem nu dus ook de eer om het vuur aan te steken. Vandaag dag 1 van de spelen en dat levert alsnog de eerste kansen op een medialle voor oranje. Wie weet voor Bauke of Wouter. En natuurlijk ons hoop in het water, de vrouwenestaffette. Vandaag krijg ik zicht op de arena’s waar ik de komende weken zal verblijven. Misschien dringt dan door wat gisteravond nauwelijks te bevatten was. Het lijkt zover weg, misschien nog wel in afstand maar niet meer in tijd.Nog nauwelijks 50 uur. Alles is inmiddels gepakt. Ik kan bijna niet meer wachten tot het moment van mijn reis eindelijk daar is. Nog maar twee nachten en dan is het zover. Morgen nog eenmaal een verhaal vanuit het Drentse land en dan is Martin in Rio. Tot dan, até então.