Om de dag wat extra glans mee te geven begon ik vandaag bij de wielerbaan van het olympisch park. Ik zou vandaag alleen de hockey halve finale bezoeken van onze oranje heren. Maar omdat ik hier ben gekomen om van sport te genieten heb ik een ticket bijgekocht zodat ik ook de baanwielrenners in actie kon zien op hun laatste dag van de spelen. Theo Bos bleek in de herkansing van de keirin niet goed genoeg en dus geen medaille voor de voormallige wereldkampioen. Olympisch kampioen Elis Ligtlee plaatste zich wel voor de halve finale van het spirttoernooi en in het omnium deed Kirsten Wild haar best om in de top zes de blijven staan. Het overigens best een leuk gezicht op vanaf de tribunes over de baan te kijken waar tegen de zestig per uur mensen langs vliegen. Om vijf uur stond het hoofdmaal op het programma, de halve finale van de hockeyheren tegen buurland België. De verwachtingen waren vooraf hoog gespannen. Nederland zou makkelijk winnen en zich plaatsen voor de finale. Maar het liep fout. Nog voor de wedstrijd al. De muziekinstallatie deed het niet meer en dus choas allom. Gelukkig werd dat door ons, de fans, rechtgezet. Uit volle borst zongen we het Wilhelmus en de Belgen volgen met hun volkslied. In de wedstrijd bleek al snel dat de spanning de heren tot in het diepst van hun vezels was gaan zitten. België profiteerde en won verdient met 3-1. De emoties van fans op de tribunes waren aandoenlijk. Frustraties en huilende fans. Persoonlijk zag ik niet in waarom je zou moeten gaan huilen om een nederlaag van je land. Nederland had verdiend verloren en dat hoort nu eenmaal ook bij een sportwedstrijd. Tijd dus voor een feestje om wat bij te komen. Het HHH was uitverkocht en bracht drie olympisch kampioenen in haar midden. Elis Ligtlee, Ferdy Weertman en Marit Bouwmeester werden gehuldigd. Helaas vonden de bobo’s dat mensen zoals ik maar even achteraan moesten gaan staan. En dus ontstond er een woordenwisseling tussen mij en een bewakker. Misschien wil de bierfirma die kant van de medaille ook eens belichten. Het is niet alleen maar feest in het HHH. Het feestje van stikend rijke landgenoten is puur een prive aangelegenheid waarbij de sporters een kleine rol mogen komen vervullen. Want die zijn binnen een half uur al weer vertrokken. En de prijzen van het HHH zijn helemaal niet te geloven. Net geen €5 voor een glas water met biersmaak en een entree voor buitenlandse gasten van €45. Als Nederlander betaal je overingens ook gewoon €15 per kaartje. Kortom Jan Modaal heeft hier niets te zoeken. Morgen gaan we het weer over sport hebben. Nog maar twee dagen Rio. Tot dan, até então.