Na de nacht van Bolt vervolg mijn reis met een trots gevoel. Ik heb een hoogtepunt mogen beleven met deze wedstrijd maar hopelijk volgen er nog veel meer. Vandaag start in met een reisje vanaf de boot naar het olympisch park voor een hernieuwde kennismaking met het handbalstadion. Ditmaal voor het mannentournooi met de wedstrijden, Slovenië tegen Polen en Duitsland tegen Egypte. Nu zie ik regelmatig tophandbal in de vaderlandse competitie maar het niveau hiervan staat in het helemaal niets bij de top van de wereld. In de eerste wedstrijd versloegen de Slovenen verrast het beter geachte Polen met 25 – 20 en dus was er voor Egypte in wedstrijd twee nog een kans zich te plaatsen voor de kwart finale. Duitsland moest hiervoor verslaan worden. En zoals het noord-afrikanen betaamd gebeurde dit in een verhit duel. Helaas voor Egypte bleven de Duitsters koel onder de omstandigheden en wonnen vrij invoudig met 32 – 25. Ik vervolgde mijn reis en nam een tussenstop in Leblon. In deze wijk is het HHH gevestigd. Een biermerk dat het Holland House voorziet van drank zeg maar. Eerst maar even tickets regelen voor de halve finale van het hockey. En daarna heerlijk zwemmen in het zwembad. Op de schermen verscheen de turnfinale van Sanne Wevers. En dus was ik in eens getuige van een unieke sportprestatie in de vaderlandse geschiedenis. En dat zorgde voor een prima stemming kan ik je vertellen. In de avond vertrok weer in de richting van het atletiekstadion voor mijn tweede finale dag in het Olympisch stadion. Het zou een bijzondere nacht worden waarin Thiago Braz da Silva een hoofdrol voor zijn rekening nam door goud te winnen bij het polstokhoogspringen. Later begreep ik dat er veel discussie is ontstaan over de fluitconcerten van de Brazilanen. Uit eigen ervaring kan ik jullie melden dat dit wel mee viel. De fans waren natuurlijk op de hand van hun landgenoot en er werd hier en daar wat gefloten maar dat kan onmogelijk ervoor gezorgt hebben dat Renaud Lavillenie niet over 6.08 ging. Tot dan, até então.