Speciaal voor deze wedstrijd heb een tweede verslag gemaakt van mijn dag in Rio. Want deze avond is de bekroning op de reis van mijn leven. Het koningsnummer van deze spelen, 100 meter sprint voor mannen. Acht atleten, één moment, 50.000 toeschouwers, miljoenen mensen kijkend naar tv, luisterend naar de radio. Alles is hier op gericht. Eeuwige roem, nooit vergeten beelden en namen. De wereld staat stil en kijkt mee. Het stadion siddert van spaning. Het voorstellen begint, baan 2 Trayvon Bromell, Amerikaan, brons bij de WK in Beijing vorig jaar. Baan 3 Akani Simbine, regerend kampioen bij de universiade en Zuid-Afrikaansrecordhouder. Baan 4 Justin Gatlin, Amerikaanse Olympisch kampioen van athene 2004, brons vier jaar geleden Baan 5 Jimmy Vicaut uit Frankrijk, Europees Recordhouder.Baan 6. Usain Bolt, regerend Olympisch en Wereldkampioen uit Jamaica. Baan 7. Andre De Grasse, Canadees die brons won samen met Bromell in Beijing bij de WK. Baan 8 Ben Youssef Meite uit Ivoorkust, nationaal recordhouder. Baan 9 Yohan Blake, Jamaica, voormalig wereldkamipoen in winnaar van het zilver in Londen. Dan de doodse stilite, de atleten zitten klaar in hun blokken. Het startschot klint, het stadion springt op en zweeft even boven de grond. Na 9.81 seconden is het duidelijk, Usain Bolt is de beste sprinter uit de geschiedenis. Voor de derde maal wint hij goud op de spelen. Ik besef dat ik erbij ben geweest. Ik was onderdeel van olympische historie. Dit was, is en blijft waarschijnlijk een van de mooiste momenten uit mijn leven. Wat een belevenis. Ik tril uren later nog na als ik het stadion verlaat. Super gaaf, schreeuw ik het uit als ik in bed neer plof. Dit is waarvoor ik hierin kwam. Dit is waar ik met trots over zal spreken in de komende jaren. Dit is wat sport mooi maakt, puur genot tot in het diepst van je vesels. Morgen meer vanuit rio. Tot dan, até então