In de bus naar het olympisch park sprak ik met een ouder Duitsechtbaar. Hun dochter bleek hockeyinternational Lisa Altenburg te zijn. Morgen een van de tegenstanders van onze hockeyvrouwen. Zij vertelden over de bijzondere omstandigheden in verhouding tot de spelen in Londen. Over het lange reizen van en naar het stadion en hoe de sporters het hadden ervaren. Leuke inside verhalen die je weer een ervaring rijker maken. Pas in de middag volgde de eerste sportactiviteit van de dag, de mannen van China en Australie streden in het basketbaltoernooi en daar mocht ik getuige van zijn. Mijn sportkennis wordt soms wel eens overschat maar de spelers van beide teams kende ik niet. Vorige week dus maar even gegoogld en dus meld ik u dat de sterspeler van de Australiers Cameron Bairstowen is en dat bij de Chinesen de ster Jianlian Yi mee deed. Uitslag van deze zeer beladen wedstrijd 68 – 93 in het voordeel van de Austrailiers. Was er dan niets leuks over mijn bezoek naar de basketbalarena te vertellen. Nou echtwel, je bent een kleine jongen en de spelen zijn in jouw stad, papa belooft dat je in iedergeval een wedstrijd mag bekijken van jouw sport basketbal. Alles klaar, shirt van Neymar aan gedaan, vlag van je land mee en daar gaan we. Prachtig om die jongen te zien genieten van de spelen in zijn stad. Je helemaal niets aan trekken van de wereld om je heen gewoonweg genieten van sport. Dat is wat ik wil en dat is wat hij deed tijdens de wedstrijd. En dat heb ik ook maar gedaan. In de late avond volgde nog de 8^e finale van het beachvolleybal. Het Nederlandse duo Nummerdoor/Varenhoorst won van team Mexico, tot genoemen van vele Nederlandse supporters. De sfeer van deze wedstrijd was net als mijn vorige bezoek aan het stadion geweldig. Vooral de lichten worden gedoofd en duizenden telefoontjes de arena verlichten. Laat in de avond keerde ik terug op mijn boot. Weer een dag genieten van topsport en de entourage erom heen. Morgen mijn eerste kennismaking met de hockeyvrouwen van Oranje. Tot dan, até então.