Er zijn sporters die bewonder op hun prestaties, sommige spoters om hun houding. Anderen om hun kijk op het leven en de wereld om hun heen. Henk Grol heeft van alles wel iets in zich. Hij is een zeer verdienstelijk judoka met een Olympische missie, een winnaar die alles er voor doet en laat en dat ook uitstraald en hij is zich bewust van de wereld om zich heen. Zo was hij een van de spoters die zich hard maakte voor een fonds dat oudspoters op weg zou kunnen helpen in hun verdere leven. En juist op zijn vermoedelijk laatste spelen heb ik hem mogen steunen in zijn strijd om goud. In de eerste ronde won hij vrij eenvoudig hun partij. In de tweede ronde werd de spanning enorm en verloor hij helaas op een straf, einde droom. Op de andere mat streed Marinde Verkerk gedurende bijna 15 minuten voor haar medaille. Ook zij verloor helaas en dus zat mijn judodag er vrij snel op. Nauwelijks een uur later vernam ik overingens dat velen van jullie mij daar hebben zien zitten. Kortom bewijs van mijn aanwezigheid in Rio is geleverd. Ik vervolgde mijn reis vanaf het olympisch park naar Doedoro. Hier strijden de rugbyheren om hun titel van beste rugbynatie ter wereld. Wel eens waar nu geen 15 maar slechts 7 spelers tussen de lijnen maar toch is de passie er niet minder om. In de diverse wedstrijden die ik heb mogen zien blijkt hoe ongelofelijk moeilijk dit spel kan zijn. Kracht, inzet maar ook inzicht en doorzettingsvermogen. Mijn godelijke lichaam lijkt ervoor geschikt, maar niets is minder waar. En toen de finale gewonnen werd door Fiji, een kleine groep eilanden uit de pacific werd het feest pas echt geweldig. De mensen uit een land lieten hun emoties de vrije loop en fans uit andere landen bezefden hoe mooi sport kan zien. Dit zijn sprookjes die alleen op de Olympische Spelen kunnen uitkomen en ik mocht hierbij aanwezig zijn. Morgen basketbal en beachvolleybal. Tot dan, até então.