Dag 6 Agitar

Na kort nachtje gaat leeft de olympische droom voort, vandaag op de tennisbanen. Helaas was de regen al aanwezig toen ik de pier afliep naar de trem. De reis naar het Olympisch Park is best lang meer dan 2 uur en verloopt vanaf de trem naar metro lijn 1 en lijn 4 (deze lijn is speciaal voor fans van de spelen en is pas een week open) en een rit van een half uur met de BRT bus, een speciale buslijn die hierdoor de files omzelt en je afzet op een station een klein kwartiertje lopen van het park. Het tenniscomplex bestaat uit een centre court, een court 1 en diverse andere banen. Maar door de regen werd nergens gespeeld en dus had ik tijd om de tijdrit te kijken. Even verder op, namelijk ongeveer 20 kilometer, reden de wielrenners hun tijdrit. Fabian Cancellara, een van de beste wielrenners van deze eeuw, nam daar afscheid met Goud. En Nederland bleef achter met een zilver. Het dagje tennis liep ten uit op een teleurstelling. Door de regen werd er niet gespeeld en dus bleef er niets anders over dan terug te reizen naar het schip. Nog op het Olympisch Park vond ik echter een ticket voor de finales van het judo. Ik twijfelde, hier gebruik van maken of het ticket af geven als gevonden voorwerp. Ik bedacht me dat als ik zelf mijn ticket kwijt zou raken ik radeloos en kwaad zou zijn. En dus zocht ik naar een afgiftepunt waar ik hem afgaf. Nauwelijks bewust van wat ik deed wist de medewerker niet echt goed wat hiermee te doen. Een simpel bedankje kwam er uiteindelijk moeizaam uit. Ik liep via de judo hal terug naar de uitgang en tot mijn verbazing begreep ik in eens wat er precies aan de hand was. Hier waren zwarthandelaren bewust bezig met het verkopen van mogelijk ongeldige tickets. En dat terwijl je hier ook gewoon tickets kon kopen bij de kassa. Ik zocht naar wat klein geld en trachte eenmaal te vragen of ik voor dit geld nog ergens een wedstrijd zou kunnen kijken. En dat lukte ook nog, Handbal in de avonduren met twee wedstrijden uit de groepsfase. De teams wist de verkoper niet, maar ik was allang bij dat ik nog iets kon zien vandaag. En terwijl ik een restaurant zocht voor wat eten nabij het park begreep ik van andere Nederlandse fans dat Oranje die avond ook nog moest spelen tegen Korea. Vraag die overbleef of de sessie waar ik naar toe zou gaan ook de juiste was. Aangekomen bij de ingang was deze vraag snel beantwoord. Overal Oranje, en dus had ik het genoegen de dames te zien strijden tegen Korea. Helaas miste Lois Abbingh in de slotseconde een strafbal en bleef het 32 – 32, maar dat nam niet weg dat ik met een goed gevoel terug keerde op het schip. De regen was eindelijk opgehouden en ik had genoeg te vertellen. Morgen Judo en Rugby. Tot dan, até então.

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!